(Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ) Εμφάνιση επιταγών και μη πληρωμή λόγω ελλείψεως υπολοίπου. Υποβολή στην Τράπεζα αιτήματος – πρότασης για διακανονισμό της οφειλής από τις επιταγές με τμηματικές καταβολές. Αποδοχή του αιτήματος εκ μέρους της Τράπεζας και έναρξη καταβολής των δόσεων από την πλευρά του οφειλέτη. Εκδοση Διαταγής Πληρωμής σε βάρος του οφειλέτη ενόσω ήταν ενεργής η περί διακανονισμού συμφωνία και παρήγαγε έννομα αποτελέσματα. Το δικαίωμα που άσκησε η Τράπεζα για την ικανοποίηση της απαίτησής της εκδίδοντας τη Διαταγή Πληρωμής, ασκήθηε πρόωρα διότι κατά το κρίσιμο διάστημα υποβολής της αίτησης και έκδοσης της διαταγής πληρωμής δεν είχε εκπνεύσει η προθεσμία, προς πληρωμή του χρέους.

Αριθμός 92/2013 ΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΜΗΜΑ Ε`

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές Παναγιώτη Θεοδωρόπουλο, Πρόεδρο Εφετών, Νικόλαο Τσάκο και Βασιλική Πούρα, Εισηγήτρια, Εφέτες και τη Γραμματέα Χαραλαμπία Στάθη.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του την 26 Ιανουαρίου 2012 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

ΤΗΣ ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ – ΚΑΘ` ΗΣ Η ΑΝΑΚΟΠΗ: Ανωνύμου Τραπεζικής Εταιρίας με την επωνυμία «……………» και τον διακριτικό τίτλο «……………» που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα, για την οποία παραστάθηκε ο πληρεξούσιος δικηγόρος της Μιχαήλ Αγγελόπουλος (Α.Μ.Δ.Σ.Θ. 7581).

ΤΗΣ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ – ΑΝΑΚΟΠΤΟΥΣΑΣ: Μονοπρόσωπης Εταιρίας Περιορισμένης Ευθύνης με την επωνυμία «……………» και διακριτικό τίτλο «……………» που εδρεύει στη Θέρμη Θεσσαλονίκης και εκπροσωπείται νόμιμα, για την οποία παραστάθηκε η πληρεξούσια δικηγόρος της Μαρία Πρωτοπαπαδάκη (Α.Μ.Δ.Σ.Θ. 3180).

Η ανακόπτουσα με την ανακοπή της κατά της καθ` ης η ανακοπή ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης (αριθμός έκθεσης κατάθεσης 38 602/24.9.2009) ζήτησε ό,τι αναφέρει σ` αυτή. Το Δικαστήριο, με την οριστική απόφαση 25432/2010, δέχθηκε την ανακοπή. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται ήδη η καθ` ης η ανακοπή με την έφεση της (αριθμός έκθεσης κατάθεσης 4217/2.11.2010).

Κατά τη συζήτηση της υποθέσεως και κατά την εκφώνηση της από το σχετικό πινάκιο στη σειρά της, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων που παραστάθηκαν στο ακροατήριο αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου εκκρεμεί η από 27-10-2010 έφεση (αρ. εκθ. κατ. 4217/2-11- 2010) της καθ` ης η ανακοπή κατά της υπ` αρ. 25432/2010 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, η οποία εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών από πιστωτικούς τίτλους (άρθρο 635 επ. ΚΠολΔ) . Με την απόφαση αυτή έγινε δεκτή η με αρ. εκθ. κατ. 38602/2009 ανακοπή κατά της υπ` αριθμ. 20825/2009 διαταγής πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης. Η έφεση έχει ασκηθεί νομοτύπως με την κατάθεση του δικογράφου στη γραμματεία του ανωτέρω δικαστηρίου και εμπροθέσμως, δεδομένου ότι ουδείς των διαδίκων επικαλείται, αλλά ούτε και από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτει επίδοση της εκκαλουμένης, ενώ από τη δημοσίευση της, ήτοι από 27-8- 2010 και μέχρι την κατάθεση της εφέσεως, δεν έχει παρέλθει τριετία (άρθρα 495 παρ. 1, 499, 500, 511, 513, 516, 517, 518 παρ. 2, 520 και 654 ΚΠολΔ), αρμοδίως δε φέρεται προς συζήτηση στο Δικαστήριο τούτο. Επομένως, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της, κατά την ίδια διαδικασία (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ).

Με την από 24-9-2009 (αρ. εκθ. κατ. 38602/2009) ανακοπή της ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης η ανακόπτουσα και ήδη εφεσίβλητη ζήτησε να ακυρωθεί η υπ` αρ. 20825/2009 διαταγή πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, με την οποία αυτή υποχρεώθηκε να καταβάλει στην καθ` ης η ανακοπή και ήδη εκκαλούσα το ποσό των 48.250 ευρώ, από πέντε επιταγές εκδόσεως της ανακόπτουσας. Με την εκκαλούμενη απόφαση έγινε δεκτή η ανακοπή και ακυρώθηκε η διαταγή πληρωμής. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται η καθ` ης η ανακοπή με την έφεση της, για τους αναφερόμενους σ` αυτήν λόγους, ζητεί δε την εξαφάνιση της εκκαλουμένης ώστε να απορριφθεί η ανακοπή και να επικυρωθεί η διαταγή πληρωμής.

Από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων των διαδίκων, που περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, τα οποία νομότυπα μετ` επικλήσεως προσκομίζονται, εκτιμώμενες (οι καταθέσεις) καθεμία χωριστά και σε συνδυασμό μεταξύ τους, ανάλογα με τον τρόπο γνώσεως και το βαθμό αξιοπιστίας καθενός από αυτούς (μάρτυρες), από όλα τα έγγραφα, που παραδεκτά και νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, τα οποία λαμβάνονται υπόψη όλα ανεξαιρέτως, είτε προς άμεση απόδειξη είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, που είναι όμως ισοδύναμα, και ως προεκτέθηκε, όλα ανεξαιρέτως συνεκτιμώνται προς σχηματισμό της δικανικής κρίσεως (ΑΠ 1068/2002 ΑρχΝ 2004,70, ΑΠ 1628/2003 ΕλλΔ 2004723), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά Επί της από 19-6-09 αιτήσεως της καθ` ης η ανακοπή που κατατέθηκε την 1-7-09 στη Γραμματεία του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης εκδόθηκε η με αρ ……../09 διαταγή πληρωμής του Δικαστή του ανωτέρω δικαστηρίου, η οποία υποχρέωσε την ανακόπτουσα να καταβάλει στην αντίδικο της το ποσό των 48 250 Ε, νομιμοτόκως από την επομένη της εμφανίσεως προς πληρωμή κάθε επιταγής, που αναφέρεται σ` αυτήν, μέχρι την εξόφληση, πλέον τόκων και εξόδων Συγκεκριμένα, πρόκειται για πέντε (5) μεταχρονολογημένες επιταγές, που εξέδωσε η ανακόπτουσα στη Θεσσαλονίκη με αριθμούς ……………, ……………, ……………, ……………, …………… αντίστοιχα, φέρουν ημερομηνίες έκδοσης την 31-12-08, 15-1-09, 28-2-09, 28-2-09 και 15-3-09, αντίστοιχα, ποσού 9850, 9950, 9250, 9550 και 9650 αντίστοιχα, πληρωτέες σε διαταγή της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «……………» από την …………… οι δύο πρώτες και από την Τράπεζα …………… οι άλλες τρεις, σε χρέωση του με αρ. …………… λογαριασμού της εκδότριας στην …………… όσον αφορά στις δύο πρώτες επιταγές και του με αρ …………… λογαριασμού της εκδότριας στην Τράπεζα …………… σχετικά με τις υπόλοιπες. Τις ανωτέρω επιταγές η προαναφερόμενη λήπτρια εταιρεία μεταβίβασε με οπισθογράφηση λόγω ενεχύρου στην καθ` ης η ανακοπή τράπεζα, αυτές, όμως δεν πληρώθηκαν κατά τη νομότυπη και εμπρόθεσμη (την 31-12- 08, 15-1-09, 3-3-09, 3-3-09 και 16-3-09, αντίστοιχα) εμφάνιση τους λόγω έλλειψης υπολοίπου στους τηρούμενους κατά τα ανωτέρω λογαριασμούς της εκδότριας (βλ τις από 5-1-09, 19-1-09, 5- 3-09, 5-3-09 και 18-3-09, αντίστοιχα βεβαιώσεις της καθ` ης στο σώμα της κάθε επιταγής, κατόπιν ρητής εξουσιοδοτήσεως της κάθε πληρώτριας τράπεζας). Περαιτέρω, όμως αποδείχθηκε ότι η ανακόπτουσα είχε υποβάλει προς την καθ` ης και στο υπ` αρ. … επί της οδού …………… στη Θεσσαλονίκη κατάστημα της στις 3-4-09 αίτημα-πρόταση για διακανονισμό της οφειλής της από τις πιο πάνω απαριθμούμενες επιταγές, προτείνοντας τμηματική καταβολή του αρχικού συνολικού ποσού της οφειλής (48.650 €) με την καταβολή ποσού 800 Ε εβδομαδιαίως. Η καθ` ης αποδέχθηκε την πρόταση αυτή για διακανονισμό της οφειλής με απόφαση του συμβουλίου της, αξιώνοντας την άμεση καταβολή ποσού 2.300 € και κατόπιν την εβδομαδιαία καταβολή ποσού 800 €, όπως αποδεικνύεται από την από 22-6-09 έγγραφη απάντησή της, η οποία κοινοποιήθηκε στην ανακόπτουσα την αμέσως επόμενη ημέρα (βλ. σχετική σημείωση του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης Β. Σιδηρόπουλου επί του εγγράφου αυτού) τάσσοντας της συγχρόνως πενθήμερη προθεσμία για να υλοποιηθεί η έγκριση του διακανονισμού, διαφορετικά θα προχωρούσε σε έναρξη δικαστικών ενεργειών, η αποτροπή των οποίων επιδιώκονταν με τη σύναψη της συμφωνίας του διακανονισμού. Μέσα στην προαναφερόμενη προθεσμία ολοκληρώθηκε η συμφωνία μεταξύ των μερών, για τη ρύθμιση του χρέους και στα πλαίσια αυτής και προς υλοποίηση των όρων της η ανακόπτουσα εταιρεία συμμορφούμενη απολύτως σ` αυτούς κατέβαλε στις 2-7-09 το ποσό των 2300 Ε, το οποίο έλαβε χωρίς επιφύλαξη η καθ` ης τράπεζα, γεγονός από το οποίο συνάγεται σαφώς ότι ήθελε να εμμείνει στην τήρηση της συμφωνίας και τα αποτελέσματα της, παρά την ολιγοήμερη καθυστέρηση (εννέα ημέρες αντί της ταχθείσας εκ μέρους της πενθήμερης προθεσμίας) αφού ούτως ή άλλως η συμφωνία είχε μεταξύ των διαδίκων μερών «κλείσει» προγενέστερα.

Στη συνέχεια η ανακόπτουσα κατέβαλλε σε τακτά χρονικά διαστήματα το ποσό το 800 Ε, δόσεις τις οποίες εισέπραττε κάθε φορά η καθ` ης αδιαμαρτύρητα και χωρίς επιφύλαξη. Παρά ταύτα, η καθ` ης κατά παράβαση των συμφωνηθέντων κατέθεσε την 1-7-09 την από 19-6-09 αίτηση, με βάση την οποία εκδόθηκε η προσβαλλόμενη διαταγή πληρωμής ενόσω δηλ. η περί διακανονισμού συμφωνία ήταν ενεργής και παρήγαγε έννομα αποτελέσματα και κατά τη διάρκεια των περιοδικών καταβολών εκ μέρους της ανακόπτουσας, αφού αυτή την τελευταία δόση την κατέβαλε στις 20-8- 09, αγνοώντας ότι είχε ήδη εκδοθεί η ανακοπτομένη, καθώς όπως καταθέτει ο μάρτυράς της – σύζυγος της νομίμου εκπροσώπου της ανακόπτουσας, έλαβε γνώση για πρώτη φορά με την επίδοση της προς αυτήν (3-9-09) σε αντίθεση με την κατάθεση της μάρτυρος της καθ` ης- υπαλλήλου της, η οποία αορίστως αναφέρει ότι η ανακόπτουσα ήταν ήδη ενημερωμένη για την έκδοση της διαταγής πληρωμής, χωρίς να καταθέτει παράλληλα και το ακριβές χρονικό σημείο της πληροφόρησης της. Επομένως, το δικαίωμα που άσκησε η καθ` ης προς ικανοποίηση της απαίτησης της από τις προαναφερόμενες επιταγές με την υποβολή της αίτησης προς έκδοση της ανακοπτομένης ασκήθηκε εκ μέρους της πρόωρα, διότι κατά τον κρίσιμο χρόνο (1-7-09) υποβολής της αίτησης αλλά και έκδοσης της διαταγής πληρωμής (3-7-09) δεν είχε εκπνεύσει η προθεσμία, που παρείχε στην ανακόπτουσα προς πληρωμή του χρέους εξ αυτών, αντίθετα ήταν σε ισχύ παράγουσα έννομα αποτελέσματα η μεταξύ των διαδίκων συμφωνία για τη μη δικαστική επιδίωξη τους, αποκλείοντας αυτήν από τη δυνατότητα δικαστικής επιδίωξης είσπραξης των επίδικων επιταγών. Δε διαφοροποιεί εξάλλου την κρίση του Δικαστηρίου ο ισχυρισμός της ότι όσον αφορά στις πρώτες τουλάχιστον των ανωτέρω επιταγών ελλόχευε ο κίνδυνος της παραγραφής, τον οποίον όφειλε να είχε συνεκτιμήσει η ίδια κατά την κατάρτιση της συμφωνίας και των όρων της περί σταδιακής εξόφλησης του χρέους, πλέον του ότι ο χρόνος παραγραφής διακόπτονταν με την αναγνώριση της οφειλής δια της καταβολής των περιοδικών δόσεων, ενώ σε κάθε περίπτωση διατηρεί το δικαίωμα ικανοποίησης της απαίτησης της με τακτική αγωγή από αδικοπραξία. Εφόσον επομένως αποδείχθηκε ότι η ανακόπτουσα παραβίασε τους όρους της περί διακανονισμού συμφωνίας καταθέτοντας την πιο πάνω αίτηση και πέτυχε την έκδοση της ανακοπτομένης, είναι ουσιαστικά βάσιμος ο πρώτος λόγος ανακοπής. Το πρωτοβάθμιο συνεπώς, δικαστήριο, που εκτιμώντας τα ίδια ως άνω πραγματικά περιστατικά κατέληξε στην ίδια κρίση, δεν έσφαλε στην ερμηνεία του νόμου και την εκτίμηση των αποδείξεων, όπως υποστηρίζεται με το σχετικό λόγο έφεσης, ο οποίος μετά ταύτα πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος κατ` ουσίαν. Συνακόλουθα, πρέπει να απορριφθεί η έφεση ως κατ ουσίαν αβάσιμη στο σύνολο της, χωρίς το Δικαστήριο να χωρήσει στην έρευνα των λοιπών ισχυρισμών που περιέχονται στο εφετήριο, αφού αυτοί αφορούν στους λοιπούς λόγους ανακοπής, οι οποίο ερευνητέοί θα ήταν μόνον στην περίπτωση, που θα κρίνονταν ως ουσιαστικά αβάσιμος ο ανωτέρω πρώτος λόγος, να επιβληθούν δε τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας σε βάρος της εκκαλούσας (άρθρα 176 και 183 του ΚΠολΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων

ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την έφεση ως κατ` ουσίαν αβάσιμη

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την καθ` ης η ανακοπή-εκκαλούσα στα δικαστικά έξοδα της αντιδίκου της του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ.

ΚΡΙΘΗΚΕ και αποφασίσθηκε, στη Θεσσαλονίκη, στις 18 Ιανουαρίου 2013 από τη σύνθεση που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε έκτακτη δημόσια συνεδίαση, στο ακροατήριό του, στις 23 Ιανουαρίου 2013 από τη σύνθεση που αναφέρεται στο πρακτικό δημοσίευσης.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Ε.Φ.

ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ