Μον.Διοικ.Πρ.Θεσ/νίκης (Ε Τμήμα) 4965/2018: Για την υπαγωγή στην ασφάλιση του Ι.Κ.Α. των προσώπων που απασχολούνται στην επιχείρηση του συζύγου τους ή συγγενών α και β' βαθμού υφίστανται ειδικές διατάξεις με βάση τις οποίες προβλέπεται η δυνατότητα υπαγωγής στην ασφάλιση του Ι.Κ.Α. με διαφορετικές, και ευρύτερες σε σχέση με τις γενικές, προϋποθέσεις, αφού δεν απαιτείται αποδεδειγμένη σχέση εξαρτημένης εργασίας ούτε συγκεκριμένη αμοιβή αλλά μόνο απασχόληση κατά κύριο επάγγελμα και μη ασφαλιστική κάλυψη από άλλο ασφαλιστικό φορέα. Περαιτέρω, για την ειδική αυτή κατηγορία προσώπων, που παρέχουν εργασία σε εργοδότες με τους οποίους είναι σύζυγοι ή συγγενείς έτος και τον δεύτερο βαθμό, προβλέπεται ρητά, ότι ο αριθμός ημερών ασφάλισης κάθε μήνα προσδιορίζεται υποχρεωτικά σε είκοσι πέντε ανεξάρτητα από τη διάρκεια της πραγματικής απασχόλησης μέσα στον συγκεκριμένο μήνα εκτός εάν συντρέχει αποδεδειγμένα ασθένεια ή γενικότερα ανυπαίτια αδυναμία απασχόλησης. Ωστόσο, η αρχή ότι η καταβολή εισφοράς κοινωνικής ασφάλισης στοιχεί προς συγκεκριμένη (από την άποψη του χρόνου, του είδους και της αμοιβής) απασχόληση ορισμένου προσώπου ισχύει και στη νομοθεσία του Ι.Κ.Α. με την έννοια ότι μπορεί για τις ανωτέρω περιπτώσεις να θεσπίζεται τεκμήριο για την υπαγωγή των ως άνω προσώπων στην ασφάλιση του Ι.Κ.Α. υπέρ της απασχόλησης για 25 ημέρες εργασίας τον μήνα, πρέπει όμως, ενόψει και του άρθρου 20 παρ. 1 του Συντάγματος, να παρέχεται η δυνατότητα στον εργοδότη να αποδείξει την πραγματοποίηση μικρότερου αριθμού ημερών εργασίας σε κάθε περίπτωση και όχι μόνο στις ρητές εξαιρέσεις που προβλέπονται στο άρθρο 4 του Κανονισμού, ώστε ο εργοδότης να έχει τελικώς την υποχρέωση να καταβάλει τις ασφαλιστικές εισφορές που αντιστοιχούν στη συγκεκριμένη (πραγματική) απασχόληση Και τούτο διότι ,σκοπός του νόμου δεν είναι η αυξημένη ασφαλιστική προστασία των ανωτέρω προσώπων με επιβάρυνση του συγγενούς εργοδότη για μη πραγματική απασχόληση (επιβάρυνση, η οποία, άλλωστε, θα οδηγούσε, ενδεχομένως, σε αποφυγή της πρόσληψης και υπαγωγής στην ασφάλιση του Ι.Κ.Α. των ανωτέρω προσώπων, δηλαδή σε αποτέλεσμα αντίθετο προς τον σκοπό του νόμου)
Κατ’ ακολουθίαν, η διάταξη του άρθρου 4 του Κανονισμού που προβλέπει 25 ημέρες εργασίας κατά μήνα για την ασφάλιση των συζύγων ή συγγενών α΄ και β' βαθμού του εργοδότη, ανεξάρτητα από τη διάρκεια της πραγματικής απασχόλησής τους μέσα στον συγκεκριμένο μήνα, με εξαίρεση τις περιπτώσεις που αναφέρονται περιοριστικώς στη διάταξη αυτή δεν είναι νόμιμη .
Ακύρωση ΠΕΕ με την οποία είχαν επιβληθεί σε βάρος της προσφεύγουσας, εισφορές για τη συμπληρωματική ασφαλιστική τακτοποίηση του αδελφού της για 25 ημέρες ανά μήνα λόγω της συγγενικής του σχέσης με αυτήν και ανεξαρτήτως της διάρκειας της πραγματικής του απασχόλησης -χωρίς πάντως να αμφισβητηθεί ως εικονική η συναφθείσα μεταξύ τους σύμβαση μερικής απασχόλησης (νομοτύπως και εμπροθέσμως γνωστοποιηθείσα στην Επιθεώρηση Εργασίας, ).Κρίση ότι η σχετική ΠΕΕ και η παρακολουθηματική της ΠΕΠΕΕ στερούνται νόμιμου ερείσματος και ότι έπρεπε να είχαν ακυρωθεί από την Τ.Δ.Ε. για τον παραπάνω λόγο αυτό, κατ' αποδοχή της ασκηθείσας ένστασης της προσφεύγουσας κατά το συγκεκριμένο μέρος της
( Την υπόθεση χειρίστηκε το γραφείο μας)
